Weert 3-4-23

Toen ik als klein kind door Weert liep met me ouders voelde ik me er al niet thuis. Bij me ouders thuis was het altijd iets mam die dronk me broer die gek deed. of ik die steeds meer de weg kwijt raakte. Toen ik Weert verliet voelde het als een straf een vlucht uit me eigen leven. ik had daar alles achtergelaten ik had last van die actie. Miste me vrienden wilde terug naar de Stad waar ik van hield. Maar steeds vager werden die beelden. Weert was de stad waar alles begon ik me eerste leugen vertelde en er nooit meer uit kwam daar. wat waar was of niet. Weert de stad van 12 auto,s 14 ongelukken. Weert de stad van gebruik haat naar me zelf niet willen inzien dat ik niet kon vluchten voor me zelf. Weert de stad van nep gangster tot echte Junkie leugens en bedrog pijn haat en toch als ik terug denk aan Weert. zie ik ook vet veel plezier avontuur spanning en achterlijke streken collie acties en alles wat er toen bij hoorde. Gevlucht ben ik uit die stad in 2005 nooit meer wilde ik daar komen. kwam ik er toch viel ik weer terug in oude patronen de tijd bleef er stil staan. Gisteren op de meeting kwam ik een oude maat tegen samen kroegen en discotheken van Weert tot Lommel onveilig gemaakt. Hij vroeg me toen kom je nog wel eens in Weert. Nee ik had duizend reden er nooit meer te komen. Ik ben een nieuw mens in Herstel en hoorde dus dat ik gelijk had. Het is gek om te weten dat al mijn oude vrienden nog steeds in het zelfde wereldje rond rennen als kippen zonder koppen gewoon door gaan. Ik al ruim 18 jaar weg uit die stad ben blij. Ik was dat leven zat. Besefte me ook gisteren dat het niet aan Weert lag maar aan mij. want in Meijel ging het ook fout in Blerick ging het ook fout. het ligt aan mij en mijn gedrag. Nu ik weer over Weert na denk komt er veel los. De vraag hoe het met mensen gaat hoef ik me niet te stellen die heb ik gisteren gehoord. De tijd gaat snel dingen vervagen Maar ergens is en blijft Weert mijn stad. en mis ik het eigenlijk best wel. jaren lang op de vlucht voor die stad en alles wat bij het leven daar in hield. weet ik nu dat het geen zin heeft om terug te kijken. De stad is het zelfde de mensen doen het zelfde. een enkele heeft iets van zijn leven gemaakt de rest zal sterven op de straat. Het is raar om nu over te schrijven over na te denken en ik merk dat het best wel wat met me doet. Weert een gek stukje van me leven dat ik niet hoef weg te stoppen of hoef te vergeten. Het was een deel van me leven en zal altijd zo blijven.