Dag 82
Onrustige nacht gehad en een zeer onrustige dag. Ik wist dat het vandaag moeilijk zou worden waarom nou om dat ik weer rommel op moet ruimen die ik voor Afrika had gemaakt. maar goed dat wetende moest ik dus extra waakzaam zijn vandaag. En dat was ik dus ook ik stond op en maakte een plan veel moest ik doen van me zelf niet te veel in dat hooft gaan zitten. Ik doe wat ik elke ochtend doe mediteren wandelen en dan. Nou ik ga naar de winkel koop poets middel en ben als een dolle door het huis gegaan poetsen is goed voor de gedachte gang. Muziek hard aan en dweilen de kasten in de was zetten en de Badkamer doen. zo ben ik de dag door gekomen. weinig zucht kunnen hebben. maar als de avond komt voel ik de spanning stijgen. Ik weet dat ik het in me hooft veel erger maak dan het is. En dat ik daar juist voor op moet letten. ik was me zelf maak pizza drink een kop koffie en rook een peuk. Dan is het tijd om naar de meeting te gaan. Ik moet daar dus dingen over me zelf delen die ze echt niet weten. Ik ga het niet hier melden dat kan en zal ik pas Zondag doen als ik ook op die Meeting verteld heb wat er echt speelt. Ik kom aan op de Meeting 19 uur ben bijna altijd vroeg daar. Om dat ik mensen moet ontvangen de nieuwkomer welkom moet heten. Dat is me service Positie. Ik ben erg zenuwachtig maar als de Meeting begint. En me sponsor er bij is voel ik een bepaalde rust. Het is gewoon doen wat ik moet doen eerlijk oprecht en nederig zijn. Het begint de Meeting en ik neem maar meteen het woord. deel wat me op me hart licht en ik krijg een dik applaus. Iets dat ik dus echt niet had verwacht. Het topic dat ik in bracht was de waarheid en begon te spreken. Het voelde echt als een kick kan ik je zeggen. Iedereen begon na mijn Verhaal met me te bedanken voor me eerlijkheid. En daarna deelde ze hun verhaal. ik heb niet veel meer kunnen zeggen zo moe was ik in eens. De stress kwam er uit. Zeker toen me sponsor me aan keek en deelde dat het hem nog raakte. Ik werd daar enorm emotioneel geraakt door. een andere Fellow zij me dat hij het moedig vond. En ook dat hij het nog al heftig voor me vond dat ik zo veel moeite heb met me zelf te zijn dat te zien als mij en dat ik het nooit kan veranderen. Het was alles bij elkaar dus weer een prachtige Meeting die me doet realiseren en laat voelen dat Pascal steeds sterker word. Kijk collie begraven in Afrika was een symbool. Het blijft altijd een deel van mij. Maar hoe meer ik nu als Pascal leef de waarheid vertel en me zelf durf te zijn. Hoe minder kans er is dat collie weer naar boven komt. Het was dus een goede stap. Ik wil echt nooit meer liegen en dat is een enorm hoog doel voor mij. Het zal zeker nog eens fout gaan alleen mag ik daar dan meteen op terug komen en daar leer ik weer van. Ik voel nu thuis op de bank trots en zeker ook een gevoel van bevrijding zo moet ik dus door gaan. Ik sluit me blog voor vandaag met een dikke lach en een kalm gevoel. Niets kan mij meer stoppen en dat is een mega fijn gevoel.
