Dag 102

Pascal V Kollenburg

11 mrt 2021

Goedemorgen nou echt niet dus. ik heb ruzie met me vriend dat gebeurd de laatste tijd vaak. ergens ook wel normaal. Ik ben zo veranderd maar hij weet zich geen raad. zeker met alles dat ik hem heb verteld. Maar ergens hoef ik ook niet alles maar goed te vinden. Om dat ik me schuldig voel. Het is en blijft een moeilijk iets. We spreken het uit maar ergens blijft een nare smaak zitten. Gelukkig starten we vandaag met de Therapie. Systeem gesprekken krijgen we om onze relatie weer op de rit te krijgen. Ik hoop het beste. we vertrekken om 12:30 gespannen is de sfeer in de auto. we praten eigenlijk al jaren niet meer op een goede manier. dat is het grote probleem ook. dus we gaan naar Veldhoven daar word de pijnlijke waarheid eindelijk eens verteld. Hij is zo klaar met me gedrag me liegen en stelen me weg blijven en drugs gebruik. ergens snap ik dat wel. Maar is dat dan een rede om niets te doen in Huis. Gelukkig begint hij daar zelf over dat hij het niet meer aan kan moe is bang dat het nooit meer goed komt. de Therapeut luistert ergens zit er genoeg liefde zegt ze. we moeten weer leren praten John moet me leren vertrouwen. als we hier echt nog voor willen gaan moeten we nu er iets aan doen. dat willen we ergens zeker wel. Maar hoe. Nou daar krijgen we dus hulp in. me vriend kan eindelijk zijn ei kwijt het doet me best veel pijn te horen wat ik mensen aan doe als ik gebruikt heb. Maar ik doe het nu allemaal anders als we samen onze schouders er onder zetten en er echt voor willen gaan. dan is er nog hoop. stel dat het echt niet lukt en we niet meer samen kunnen zijn. dan zet ik er een punt achter stop met achter de feiten aan lopen alles doen in huis en me als een Ezel voelen. Dan ga ik weg en dat zal dan erg snel gaan het is 5 voor 12 maken we me vriend duidelijk. voor ons beide angst en wantrouwen moeten plaats maken voor liefde en vertrouwen. een goed huishouden een goede balans das wat we allebei willen. het zal nog een heel proces worden maar dat we er allebei iets aan willen doen das wel een goed teken. met een goed gevoel en een paar goede eerlijke doelen in ons hooft gaan we dus nog een poging nemen er echt iets van te maken het is de eerste keer dat we er zo open over hebben gesproken das al een goed teken. verder zien we wel waar het naar toe gaat. Moe en kapot komen we thuis op de bank liggen en niets meer doen. Morgen weer een nieuwe dag. Ik sluit me blog met een lach en een kleine traan want wat heb ik veel mensen pijn gedaan. Maar goed we zijn een nieuw begin aan het maken en dat is nog niet geschreven zo als het verleden. tot morgen allemaal.