Dag 319 Dankbaar zijn.

Na sinterklaas komt de moeilijkste tijd van het jaar voor mij persoonlijk. Kerstmis want jaren geleden was kerst nog leuk gezellig met Opa van kollenburg uit eten. Met me moeder de boom optuigen. Ik vond het erg leuk maar ook waren het de tijden van extreem gebruik. Om dat ik in die donkere dagen me altijd ellendiger voelde dan in andere tijden. Ik voelde me vaak eenzaam en de pijn van me leven en me misbruik en alles wat er in heeft gespeeld voelde ik dan 100x erger. Net als nu dat veranderd denk ik nooit bedoel als je naar buiten kijkt zijn de bomen kaal. De lucht grijs en daar heb ik moeite mee. Er is een ding anders dan de vorige jaren ik heb geen drang om dit gevoel te onderdrukken met jointjes of met Whisky. Nee dit gevoel hoort bij me. Het is wie ik ben gemaakt door het leven. Dat niet altijd zo fijn was maar ook niet altijd naar was. Ik was in gebruik vergeten hoe fijn deze tijd eigenlijk kan zijn de lichten de sfeer ik zag het niet meer. Langzaam maar dan ook heel langzaam aan zie ik dat er ook veel mooie momenten waren in deze tijd. Langzaam aan word ik zelfs Dankbaar dat ik mee heb gemaakt wat ik heb mee gemaakt. Dat het me heeft gemaakt tot wie ik nu ben. Een goed mooi zelfverzekerd en fijn mens. Ik kan eindelijk na 11 maanden in herstel zeggen dat ik echt trots op me zelf ben. Dat ik hou van me zelf en graag als pascal door het leven ga. Dankbaar dat ik die tijd met opa en mama weer terug zie. Dat ik dit mag beseffen dat het niet altijd kommer en kwel was. Dat ik met me vrienden altijd op straat was en de vetste dingen heb mee gemaakt in deze tijd. Van vuurwerk halen in Belgie tot het gek maken van de buurt het was gewoon tof. Niks mis mee om die tijd ook even terug te halen. Ik heb best een tof leven gehad in gebruik. Nooit wil ik daar meer naar terug maar ik hoef ook niet zo depri te doen. Het leven heeft nuchter ook up,s en down,s die horen bij het leven. Dankbaar kijk ik dus vandaag naar het verleden maar nog meer naar de toekomst. Mensen vergeten wat het is Dankbaar zijn. Maar als je hebt gezien wat ik heb gezien. gevoeld wat ik heb gevoeld en dan toch op je 43 ste jaar op je eigen bank in je eigen huis mag zitten. Nuchter mag kijken naar deze dingen. Hoe kan je dan niet Dankbaar zijn. Ik weet en heb geleerd dat niet van zelf sprekend is dat alles in het leven een rede heeft. of we die nu begrijpen of niet. De rede word je ooit duidelijk. Ik heb mee gemaakt wat ik heb meegemaakt zo dat ik nu Dankbaar sterk en krachtig een nieuw leven voor me zelf kan maken. Een leven waar ik vaak van dacht dat ik er geen recht op had. Maar elk mens wie wat waar dan ook. Heeft recht op een fijn gelukkig gezond leven. En als je dat dan ook nog eens mag krijgen ben dan Dankbaar voor wat je hebt. En kijk niet zo vaak naar de dingen die je niet hebt. Of die niet gelukt zijn. Kijk naar de dingen die nog lukken of leef je dromen na. Het leven is veel te kort om alleen maar te kijken naar de negatieve dingen. Dankbaar zijn is gewoon tevreden zijn met je leven en daar word je blij van. Geloof me nou na deze mooie blog ben ik wel weer klaar voor vandaag ik sluit me blog en hoop dat als je dit leest je vaker kijkt naar de positieve dingen in het leven en minder naar de negatieve.

DONT BE STUPID STAY CLEAN ENJOY LIFE BE SMART DONT START