Dag 342 Van uit me hart.

Goedemorgen het einde nadert van dit jaar en dat doet me steeds meer beseffen wat een jaar 2019 was. Een jaar van zo veel geleerd zo veel gedaan dat ik er niet om heen kan. Ik moet en wil er gewoon even bij stil staan. Dit jaar begon nog met stiekem gebruik stiekem naar de shop. Met de reis naar Afrika al in me kop. Gek genoeg gingen alle remmen los het was toch de laatste keer dat het mocht. Maar smaken of fijn waren de jointjes niet. Nee ze riepen eerder weerstand op. Veel gergel een Reis naar Afrika ik moest veel bellen rekeningen betalen zo dat ze me bij de douane er niet uit zouden halen. Stres ten top gaf ik me zelf niet op me kop roken moest ik wat een gek. Maar goed de 18e was de dag dat ik vertrek. Die ochtend vroeg papa voor de deur met een licht ochtend humeur. Hij bracht me weg en was stil onder weg. Zoon ga er voor waren zijn woorden met klem gezegd het was me laatste kans een kans op een normaal leven. Daar zat ik dan zenuwen gieren door me lijf ik vertrek vlieg voor het eerst in me leven en me lichaam kon niet anders dan beven. Toch gegaan ik wilde voor het eerst echt nuchter door het leven gaan. Laat de volgende nacht stond ik in Cape Town vliegveld. En daar begon de reis pas echt Afrika was nog niet zo slecht. Airco op de kamer met luxe als een zwembad en de zon mocht ik vechten zo hard als ik kon. Al snel kwam de man met de hamer. Die sloeg me terug naar het verleden. Daar zat de pijn daar zat het begin van het heden. Ik moet in de spiegel leren kijken zonder met me ogen te willen wijken. Ik moest leren me zelf te zien. En leven als een mens en niet een machine. Door de dagen heen liep ik gebogen zonder hoop. Tot de ware aard van me ziel eindelijk uit zijn schulp kwam gekropen. Pascal zag het licht en collie die hoorde in het gesticht. Ik werd beter eerlijk oprecht sterk en mooi zo als de mens het zegt. Ik voelde emotie en merkte dat ik daar niet door verging. Beter nog het hoorde bij me zijn. Zo keerde ik terug als een mens. Nu nog mijn laatste wens leven als een eerlijke man ik heb nooit gelooft dat ik dat kan. Maar nu 11 maanden verder nog een paar dagen te gaan van het jaar van een nieuw bestaan. Kijk ik in de spiegel en zie ik een man die weer lachen kan. Zie ik een man die van zich zelf houden kan. Een jaar later zie ik van alles voel ik soms te veel. Maar weet ik je leef en das reëel. Het gaat elke dag beter en das echt wel fijn Terug kijkend was het een jaar van veel leren en pijn. Maar hoe mooi is het te zeggen ik weet nog alles en heb er geen spijt van. Nog veel te leren nog veel te doen maar 2019 sluiten we af met een meesterlijk mooi gevoel het gevoel van leven en ja ik heb me zelf en andere nog zo veel te geven. Soms vloeien de woorden zo mooi in me hooft dat ik alleen maar de juiste letters hoef te vinden. Ik ben een mens met pijn uit het verleden maar zo veel trots over het heden ik sluit deze blog met een oprechte glimlach en zeg nog maar een ding. Ik leef eindelijk en dat is het mooiste geschenk van dit jaar.

DONT BE STUPID STAY CLEAN ENJOY LIFE BE SMART DONT START