De eerste keer. 🤯

Alles heeft een begin en een einde. Dat is echt waar. Gisteren in me EMDR sessie hadden we het over de eerste keer. De eerste keer dat SIEM mij aanraakte de eerste keer vergeet ik nooit meer. Ik ga er niet meer over delen. Maar de eerste keer was net zo heftig als de laatste keer. Maar de eerste keer blowen weet ik ook nog als de dag van vandaag en de laatste ook. De eerste overval of diefstal weet ik nog als de dag van vandaag. De eerste kus met een meisje maar ook met een jongen. De eerste keer uitgaan of autorijden. De eerste keer blijft altijd bij je. Das best raar vind ik. Want al die andere keren werd het normaal. Of deed je het gewoon of liet je het gewoon maar toe. Verzetten had toch geen zin. Me eerste meeting me eerste klinische opname me eerste jaar clean ook die weet ik nog als de dag van vandaag. Het maakt dus niet uit of iets positief is of negatief. De eerste keer vergeet je gewoon nooit meer. We zijn bijna op het einde van me therapie en ik voel me bevrijd van de duivel. Dat is ook de eerste keer en die wil ik ook niet vergeten. Hoe doe je dat nou das best simpel door te leven in herstel. Wat het leven mij ook geeft negatieve dingen of positieve dingen. Ik leef voel leer sommige dingen doe ik nu pas voor de eerste keer. Om dat ik volledig in de overgave zit. Alles op mijn pad heeft een rede een begin en een einde. Alles wat ik voel soms de eerste keer soms de laatste keer. Maar het mag er allemaal zijn. Vreugde en pijn gaan hand in hand want dat is wat mij mens maakt. Trots op wat ik doe sluit ik deze blog af niet voor de laatste keer wel voor de eerste keer🫣🤣