Demons of my life. 16-4-23

Ik praat er niet zo veel meer over het verleden en de demons van mijn leven. De dingen die me wakker houden in de nacht. De dode aan me bed. ze staan er nog steeds soms lijkt het wel als of ze wachten wachten tot ik me ogen voorgoed sluit. Dan nemen ze me mee naar de Hel. Demons in me hooft die me altijd laten voelen hoe ik ben geweest. Demons in me leven die ik probeer te vergeten. Maar hoe harder ik dat probeer hoe sterker ze blijven terug komen. Me verslaving is ook een van die demonen. dit weekend actiever dan ooit. alleen thuis als een dolle opzoek naar een date. niet gedaan maar het gedrag gevoel was zwaar klote. nummers gekregen van gasten die konden regelen. nummers weer verwijderd ik denk dat ik echt heel dicht bij een terugval heb gezeten dit weekend. Iets waar ik niet van schrik maar wat me wel doet beseffen dat zelfs na 16 maanden het nog steeds oorlog is oorlog tussen mij en me verslaving. Ik heb niks fout gedaan maar wel heel dicht op de afgrond gestaan. naar beneden gekeken en even leek het vertrouwd daar was alles zo duidelijk. Of juist niet. ik keek naar de duistere kant van mij zelf en deed een stap achteruit. ik zag me zelf in een spiegel en was weer trots op waar ik sta. De verleiding van seks drugs en rampspoed is soms zo vertrouwd maar ik ben zo sterk veranderd dat ik nooit meer terug wil waar ik vandaan kom. Het is leven zo als ik wil verdien en doe. Maar makkelijk word het nooit. simpel me leven leiden zonder zorgen bestaat niet. zonder die demonen van het verleden maar goed ik red me zeker bel me sponsor ga naar de meeting en doe niks fout. ik doe wat goed is en laat wat fout is dat is het einde van mijn zondag.