Gevoel van leegte. 26-12-21

Ken je dat gevoel dat als je van iemand afscheid neemt. Dat gevoel dat overblijft een leegte in je leven of in je gedachten. Dat gevoel heb ik al een paar dagen een gevoel van Rouw. Me verslaving weet dat hij de controle weer gaat verliezen Vecht met zijn laatste energie nog tegen me besluit om naar Portugal te gaan. Ik heb toch een huis een baan een auto alles. Maar ik heb geen leven daar ben ik me zelf van bewust. Het opstaan jagen naar geld jagen naar drugs noem ik geen leven. Nog steeds lichamelijk niet goed na de bijna dood ervaring met de Kettamine die ik in me lijf spoot. Nee die leegte mag er zijn vind het niet zo erg. Die rouw zal nog wel even duren. Maar voor ik het weer weet loop ik niet meer gebogen met me hooft omlaag. Maar met een rechte rug fris en clean door de wind. Ik heb denk ik nog nooit een sobere en saaie kerst gehad als dit jaar. Het hoort bij me nu. Geen vrolijke lichtjes in huis geen boom geen sfeer. Ik ben echt aan het verwerken wat ik allemaal gedaan heb. Alle ziekelijke onmenselijke acties die ik deed om aan drugs te komen. Ergens best raar weet je overdag zeg ik tegen elke jongeren die het maar wil horen nooit doen hoor drugs. En thuis hing ik aan een pijpje verslaafd te zijn. Bah als ik er zo over denk word ik misselijk van me zelf. Maar goed ergens wel super knap dat ik al een dikke 2 weken niets meer doe. Vandaag 2e kerstdag moet ik weer een vrolijk masker op zetten maar dat kan ik niet. Ik lieg nog steeds als ik dat doe. Maar kan ook niet op deze dag de waarheid vertellen. Wat moet ik doen zwijgen vandaag en morgen de waarheid vertellen. Dat is beter denk ik. Vandaag nog maar een keer me masker op zetten het masker van de Pascal die alles voor elkaar heef. Al heeft die pascal nooit bestaan. Ik heb in 45 jaar nog nooit alles voor elkaar gehad. Hoe ik het wel voor elkaar krijg is me wel duidelijk Van die rommel afblijven. Eerlijk zijn tegen me zelf en andere. Oprecht zijn dat is meer dan eerlijk zijn. Ik ben daar nog lang niet. Al weet ik dat de weg die ik nu bewandel me goed gaat doen. Het kost een hoop energie clean blijven zonder hulp. Maar weetje als ik deze dagen toch overleef wat heb ik dan nog te mopperen. Het is elke dag een gevecht dat een leegte in me achter laat. Een gemis zo wel lichamelijk als geestelijk afhankelijk zijn van een middel is echt een kut opgaven. Ik wil deze week echt naar een meeting al is het maar om me gevoel terug te krijgen van verbinding. Ik beweeg maar leef niet. De woorden van hem de jongen die me zo heeft gemaakt als ik ben zwerven weer door me hooft. Iets dat leeft en beweegt gaat ook eens dood. Iets dat alleen maar beweegt maar niet meer leeft is eigenlijk al dood. wel raar in 2018 op deze dag wist ik dat ik naar Afrika zou gaan. Ik vertrok op 20 januari 2019. En vandaag weet ik zeker dat ik naar Portugal ga. Ook in Januari. Alleen is deze keer me reden dat ik wil gaan veel beter. Niet om dat ik me relatie wilde redden of me vader goed wilde doen. Nee deze keer ga ik om dat ik het echt wil. Ik wil weer genieten van het leven zonder drugs. Dat gevoel van leegte vullen met zelf liefde en geluk weer genieten van het water aan de maas de zon de regen de kou en warmte. Gewoon weer in de spiegel kijken en een man zien. Geen lichaam zonder ziel. Pfff wat een leven heeft God me geven. Of nee wat een leven geef ik me zelf. Ik doe het toch allemaal zelf. Nou dit gezegd ga ik me douche en klaar maken. Nog even volhouden Pascal dan hebben we de Kerst gehad de rest overleef ik nog wel tot ik vertrek zij de Gek.