Heden vandaag

Goedemorgen hoe zeer ik ook probeer nu in het hier en nou te leven. De poort naar het verleden is nog wagenwijd open. Is dat erg Nee maar soms best lastig. Om dat als ik door de poort van me verleden loop. Ik zo veel echte verhalen emoties en gedachten voel. Dat ik dan een beetje verdwaal in die gedachte of gevoelens. Ik ben een open boek geworden die alles kan voorlezen. Maar bij die verhalen zit pijn. Die pijn vind ik lastig en verward. Maar ook wel fijn voor me begeleiding en me zelf. Zij weten nu hoe het echt gaat met me. Zonder het gaat altijd goed masker ben ik puur. En dat voelt fijn. Even mediteren en de poort dicht doen. Weer leven in het hier en nu. Douche en naar de dagbesteding. Waar ik me passie voor fietsen weer terug heb gevonden. Dat alleen al vind ik een vooruitgang die ik zelf niet zag aankomen. Dus hoe donker het verleden ook is. Als ik de poort naar toen weer sluit kan ik verder kan ik vooruit. Kan ik weer genieten van de dingen als voorheen. Niet als vlucht van die poort gebruiken. Maar als het genieten van het hier en nu. Dat is wat ik ga doen. Leven en van het leven genieten.