Heftig dagje

Heb vandaag de hele dag therapie gehad. Dat is echt zwaar gevallen deze keer. We hadden het in me EMDR sessie over me moeder. Nou daar ging toch een put open waar ik nu nog last van heb. Begrijp me niet verkeerd niks slechts over de doden. En zij heeft haar best gedaan het goed te maken en ik hou van haar. Maar wat heeft ze mij ziek gemaakt. Ik heb door haar een hekel aan me verjaardag. Ik haat door haar carnaval. Ik haat door haar kerstmis en zoveel meer. Ik snap nu pas echt wat ze mij heeft aangedaan als kind. Ik droeg verantwoordelijkheden die totaal niet voor mij waren. Haar gedrag heb ik niet alleen gecopieerd maar geperfectioneerd tot een vak gemaakt. En das best pijnlijk om te horen. Nu zegt me therapeut dat ik nieuwe herinneringen moet creëren maar hoe doe je dat. Ze zij me dat een trauma een open wond is. Daar kan ik nieuwe herinneringen op plakken maar de wond blijft door etteren. Dus om nieuwe mooie herinneringen te maken. Moet ik eerst die wond genezen. Daar zijn we vandaag dus mee begonnen. Kapot moe en emoties schieten van links naar rechts. Maar goed het begin is daar. De kleine Pascal is aan het woord geweest voor het eerst in 47 jaar heeft die kleine ik zijn pijn op tafel kunnen leggen. Das nog maar het begin want ik voel nu dat die kleine blonde ik nog veel te zeggen heeft. Dus daar de tijd aan besteden die hij verdient. ❤️