Het begin van het einde.

Vandaag is het 10-7-25 en ik heb altijd heel veel last van deze dag. Schuld gevoel en ook trots en bevrijding het rouwen en tegelijkertijd iets van feest. 10-7-1994 ik ben 18 jaar heb een jaar gewerkt aan mijn plan. De jongen man Siem hij moest boeten voor dat wat hij gedaan heeft. Nu ik zeker weet dat ik niet de enige was moest het stoppen. Ik heb het gestopt zijn leven hield op deze dag op te bestaan. Alleen bracht het niet het gevoel dat ik had verwacht. Nee ik mis hem nog steeds een dag als vandaag ben ik in de war emoties razen door me lijf. Ik denk als hem gedraag me als hem ik ben hem. Weet je waarom ik zo graag dood wil om dat alles wat hij was ik geworden ben. En dat doet me dus elke dag aan hem denken. Nooit zelfs na 32 jaar is hij nog elke dag in me leven nooit voelt het fijn altijd doet het pijn..ik kan jou nooit vergeten haat en liefde liggen zo dicht bij. Vandaag is de dag 32 jaar geleden dat ik dacht vrij te zijn maar niks is minder waar niks is wat het lijkt. Nee nooit zal ik bevrijd zijn tranen rollen over me wang en ik weet niet hoe ik deze dag door kom een ding weet ik zeker ik ben niet alleen en ga er niet op gebruiken