Ik kan het niet meer

Ik kan niet meer doen als of daar ben ik te veel voor veranderd. Ik kan niet meer doen als of ik me hier goed voel want dat is gewoon niet zo. Ik kan niet doen wat ik moet doen. Krijg het niet meer op de rit zo als ik wil. Dat gevoel van weerstand in me lijf maakt me ziek zwak en onstabiel. Ik kan niet naar de dag kijken en denken laten we er wat van maken. Ik heb geen zucht of gebruikers gedachte maar dikke heimwee. Ik wil hier niet zijn in dit vervloekte land kan het gevoel maar niet kwijt raken. Hier was alles een leugen ik me leven en de wereld waar ik in leefde. Ik kan niets meer doen waar ik eerst zo van hield. Geen fiets interesseert me nog. Geen dag besteding of het hier in dit huis wonen. Ik huil van binnen. Ik wil hier weg en dat gevoel word alleen maar erger. Alles hier voelt als een blok aan me been als een gevangenis die ik maar niet uit kom. Regels wetten en alles wat ik niet meer wil. En ook niet zomaar op kan geven ik weet me geen raad spreek er over maar voel me onbegrepen dat zal wel aan mij liggen. Maar ik wil hier niet mee doorgaan. Ik heb me zelf een nieuwe kans gegeven maar met dit gevoel wat zo diep vanbinnen zit. Kan ik hier niet mee doorgaan dan zal ik vroeg of laat terugvallen en nooit meer de kracht hebben om op te staan dan ben ik verloren en zal ik naar de klote gaan. Morgen ga ik een eerlijk gesprek aan met de instelling vragen voor een gesprek want dit gevoel gaat niet zo maar weg. Nu me spullen pakken is dommer dan dom maar er moet een oplossing komen. Ik ben ongelukkiger dan ooit hier.😭