Laatste vier jaar

Voor dat ik bij het zorgburea kwam. En nu Jeetje wat een verschil. 4 jaar geleden was ik een man gesloopt door het leven. Psychose en angst aanvallen paniek aanvallen en totaal geen zin meer in het leven. Ik stond op met de wens laat me niet meer leiden maak me maar dood. Zo laag zo moe zo diep gezakt. Heden 4 jaar later beseffen mijn begeleiders en mijn zorg instellingen maar nauwelijks wat ze voor mij betekent hebben. Zij zeggen altijd ja maar jij hebt het zelf gedaan. Das waar zeker. Maar als een spits de bal niet krijgt kan hij nooit scoren. Ik bedoel te zeggen als zij mij de kansen niet gaven om te veranderen om te leren om te leven. Was ik nog steeds dat lege zielloze mens van toen. Ik ben vaak gevallen maar zo veel meer weer opgestaan. Na gisteren besef ik me waar ik vandaan kom waar ik sta en waar ik nog allemaal heen kan gaan. Steeds mooier word ik als mens. Steeds leuker is het leven. Vaak ten dode opgeschreven ben ik er nog steeds vandaag ben ik extra dankbaar naar de liefste mensen om me heen. Me eigen vader die gisteren weer eens zij hoe trots die is Ceylan en Melick die hun werk normaal vinden maar wonderen verrichten. Dat wat zij doen is niet zo normaal. Naar me PB ers en begeleiding op de dag besteding. Naar de man met wie ik super graag werk en ook als een begeleider aan voelt Harun ook hij is een groot voorbeeld. Vandaag ga ik weer genieten van de dag van me leven en mag ik als blijk van mijn dankbaarheid hun allemaal een prachtige wel gemeende lach geven een lach die 4 jaar geleden niet denkbaar was. Psychose vrij medicatie vrij leef ik hou ik van me zelf de aarde de mens het leven. ❤️🙏🥰