Mensen vergeten. 8/3/21

Als je me vraagt wie er bij me in de klas zat vorig jaar of op de kleuterklas weet ik het echt niet meer. Als je me vraagt hoe de stem van me eigen moeder klinkt weet ik het niet meer. Mensen vergeten in de loop van de tijd. Maar hoe werkt dat dan het werkt in mijn hooft vrij selectief eerlijk gezegd het is iets dat ik niet controleer want als dat zo was. Zou ik nooit meer denken aan hem. De jongen die me zo gek maakte toen ik kind was. Of denk ik nooit meer aan de mensen die me pijn hebben gedaan. Maar gek genoeg ken ik hun naam nog wel al is het jaren geleden. Het maakt niet uit. Siem bv de jongen die mij maakte tot dat wat ik nu ben. Stierf in 1998 zelfmoord. Maar waarom hoor ik zijn stem nog wel en die van me moeder niet meer die in 2004 stierf. waarom ruik ik zijn parfum nog wel en de geur van me moeder niet meer. Das toch raar waarom doet mijn brein dat. Mensen vergeten. Zij die ik wil vergeten ze vervagen nog niet eens. Zij die ik wil onthouden vervagen langzaam het is niet eerlijk. Ik kan me er echt over opwinden weet je. De hele nacht heb ik weer nachtmerrie,s het komt door de tijd van het jaar. 31 jaar geleden op deze dag exact ontmoet ik hem voor het eerst in me leven. Het blijft toch raar hoe me trauma,s dingen altijd weer terug weten te vinden. Want daarom is me geleerd kan ik hun niet kan vergeten zij die me kwetsen staan in me hoofd op een dode lijst geloof me daar staan er best wel wat op. Sta je er op kom je er nooit af. Sommige leven niet meer maar staan stevig in de top 10. Ik heb altijd gezegd ga ik gaan er een deel met me mee. Das dikke onzin doe ik niet zeg ik ook niet meer. Maar het blijft toch een vreemd iets mensen vergeten onthouden en al die shit. Maar ik merk dat ik veel meer vergeet me vrienden van vroeger ik weet hun naam niet meer het gezicht is 18 jaar te jong. Nee mensen het is ergens maar een klote ding dat brein van ons. Mensen zijn er voor me nu goede mensen met de beste bedoelingen. Maar soms wil ik maar een ding. Das me ellende terug en weer nutteloos op straat leven niet denken aan ouder worden leven de dood gewoon voort bewegen zonder reden. Het valt me weer zwaar deze dag Emdr heeft hem niet uit me kop gekregen dat hij in Afrika begraven is letterlijk zijn foto begraven in het zand in Paarl niets helpt me ooit van hem af te komen. Soms heel soms denk ik dat het een vloek is een straf voor alles dat ik heb gedaan. Bidden tot god om vergeving gaat niet. want ik krijg geen antwoord. Dan maar weer de dag beginnen het is half 10. ga me maar douche me stemmen zijn ook wakker en maken me nog gekker als ik al ben vandaag welkom in de HEL zeg ik vandaag ik denk aan hem zie hem ruik hem Pff fuck off man laat me met rust.