Moe van de herinnering.

Het leven zit vol van dingen die je mee maakt. Mooie dingen nare dingen. Sommige vergeten we andere blijven bij ons tot het einde van ons leven. Herinneringen ze zijn er altijd of soms. Ze komen en gaan. Mijn verleden heeft zieke herinneringen. Ik zou ze het liefst vergeten maar dat gaat niet. Vandaag is de dag die ik het liefst vergeet die herinnering aan hem is niet fijn. Die houd me wakker en doet pijn 34 jaar geleden begon het. Hij deed me pijn maar gaf me ook liefde. Liefde die ik thuis niet kreeg. Liefde die ik als kind niet begreep. In zijn macht was ik als kind zo verloren. De dingen die hij met me deed ik dacht dat het mijn schuld was. Ik was toch zo dus verdiende ik dat wat hij met me deed. Jaren lang kon hij zijn gang gaan misbruikte me elke dag soms lichamelijke soms geestelijk. Ik ben beschadigd voor de rest van me leven. Het recht heb ik ooit in eigen handen genomen hem terug betaald. Maar hij is beter af dan ik hij leeft niet meer en ik moet met deze herinneringen door het leven. Wat ik vandaag de dag heb geleerd wat hij deed was verkeerd en zeker niet mijn schuld. Wat ik vandaag heb geleerd gebruiken om dit niet te voelen is ook verkeerd het lost niks op vandaag loop ik met me hooft gebogen door de dag is er geen Pascal met een lach alleen die met een traan. En die mag ook gewoon in herstel bestaan. Het is geen schande ik voel geen schaamte maar alleen de pijn van toen. Het maakt me zwak misselijk en verdrietig. Maar ook vandaag zal ik niet gebruiken ik weet dat morgen weer een nieuwe dag begint.