Nog even dan is het

Goedemorgen er gaat om 8:30 al zo veel door me heen me ogen net open. Tranen rollen van me wang. Ik moet niks zegt men tegen me. Maar das minder waar dan ze zeggen. Ik wil niks das meer waar dan ik eigenlijk fijn vind. Weet je in deze tijd van het jaar word je tegen je eigen wil. Verplicht vrolijk te zijn. Je naaste lief te hebben als gezin aan tafel te gaan en gezellig te doen. Hoeveel haat er ook is. Aan tafel zul je een masker moeten dragen. Schijnheilig samen kerst vieren. Moslims christelijk of welk geloof dan ook. Heeft zijn dagen dan vieren ze het leven. Wapens zijn stil mensen gaan naar de kerk of moskee. En voelen of zoeken verbinding. Maar dat alles toneel is. Dat gezinnen die elkaar haten vol geheimen. Dan niet spreken maar zwijgend aan tafel zitten met luxe diners en drankjes. Dure kleren en vol verwachting kijken wat de ander koopt om zijn schuld gevoel te dempen. Niet denkend of juist hypocriet wel denkend aan zij op aarde die niks hebben. Geen dak geen eten geen cadeau geen veilige omgeving. Even sentimenteel doen. Om de rest van het jaar niet meer te denken aan die oorlog in de Oekraïne of de mensen in Afrika met honger en geen medicatie tegen aids. Of de Palestina waar mensen vechten om een bestaan. Ik noem maar wat reden op waarom ik een gruwelijke hekel heb aan kerstmis. Een van de schijnheilig dingen. Die wij als mens doen om ons even verbonden te voelen. Even ons goed te voelen. Niets is waar van deze leugen. Want na 3 nachten. Schreeuwen broer en zus weer tegen elkaar. Maken de wapens weer kabaal en is de wereld weer zo als die was. Komt een zoon nooit bij zijn vader. Of een vader nooit bij zijn zoon. Om die reden alleen al doe ik hier niet aan mee. Voor mij geen kerstavond met schijnheilig gedoe. Of naar familie gaan die je het hele jaar niet ziet. Weten dat je dagelijkse gevecht om te leven nooit stopt maar alleen met kerst vragen hoe het gaat. Geen luxe eten om dat ik dat haat. Gewoon stampot met worst want dat is waar ik in leef de realiteit is wat ik nu schrijf. En de realiteit is waar ik blijf.