Opstarten pffff

Goedemorgen of wa. Ik heb ergens een rustig gevoel zitten. Maar ook ben ik zo klaar met de wereld om me heen. Het is dubbel alles is zo dubbel. Aan de ene kant gaat het met mij zelf heel goed. Maar anderzijds is er zo veel dat niet goed gaat. Dingen die ik moet accepteren en dat ook wel kan en doe. Maar die roepen toch ook weer angst bij me op. Angst om als vader alleen over te blijven. Nou was ik al een man zonder partner. Maar ik ben wel een vader met nog een moeder voor me kinderen. Iedereen om me heen praat over hoop. Maar hoop klinkt als stront in me oren waarom om dat eerlijkheid dient in me leven. En eerlijk gezegd is er geen hoop voor de moeder van me kinderen. De vrouw waar ik afscheid van nam om haar een beter leven te geven gaat dood. Daar kan hoop niks aan veranderen. Het enige wat ik mag en kan doen. Maar ook wil doen en blijf doen is clean blijven en steun geven. Het is een bizarre tijd waar ik gewoon ook aan me herstel moet blijven denken. Waar ik wil praten maar die ruimte om te praten niet voel. Dat laatste is mijn idee weer. Een groot probleem is dat ik de ruimte om te praten moet pakken maar weet je. Als ik thuis zeg dat ik ergens mee zit. Is er een huisgenoot die liegt overzich zelf en maakt zijn verhaal altijd erger dan dat van mij. Zit ik in een competitie of wa. Word daarom zo geremd in wat ik wil zeggen dat ik maar weer zwijg en dat juist dat is zo gevaarlijk. Zie ik het zwart ziet hij het zwarter. Hij durft zelfs zijn traumatische ervaringen gelijk te stellen aan die van mij. Ik kan je nu zeggen een jaar van mijn leven zou hem voor de rest van zijn leven doen laten beven en zwijgen. Waarom doen mensen dit. Dat competitie gedrag pffff het is dinsdag ik zeg tegen me zelf ga door Pascal en praat pak die tijd die je nodig hebt praat of ga weer naar de klote.......