Vluchten kan niet meer. 17-6-23

Goedemorgen steeds vaker ben ik klaar met dit leven hier. Dan sluit ik me ogen en vlucht ver van hier. ergens waar de taal zacht en romantische klinkt. ergens waar de zon bijna altijd schijnt. De zee blauw is en de wereld nog onschuldig lijkt. Maar dan besef ik dat ik nergens veilig kan leven. Ik neem altijd me zelf mee waar ik ook ga. Vluchten naar welk land dan ook. het heeft geen zin. Toch groeit het verlangen sterk. Ik weet dat het niks op levert maar de gedachte er aan alleen al geeft me rust. Kon je maar ergens heen waar de wereld was stil blijven staan de mensen altijd gelukkig zijn. waar er geen druk is van het moeten. maar goed verder gaat het uitstekend goed met me. Ik zit goed in me vel buiten deze momenten om ben ik gelukkig. ik poets me huis doe me tuin en luister naar buitenlandse muziek. ik wil zo veel maar durf vrij weinig. vroeger reisde ik de wereld rond alleen maar nu durf ik dat niet. angstig om alleen te zijn. ik ben echt aan vakantie toe heb alle mogelijkheden dat te doen. Maar waarom doe ik het dan niet. Ik gun het me zelf maar ik durf het gewoon weg niet. ik hoef niet te vluchten maar mee relax door het leven gaan mag ik wel. Maar hoe doe je dat hoe ga je na 33 jaar jagen vluchten en angstig zijn. Om met het leven en de momenten dat je mag ontspannen. ik heb werkelijk geen idee. Maar goed ik ga vandaag wel leuke dingen doen stukje varen. lekker genieten op het water kijken of alles wat ik wil ook kan of het goed voelt en of ik er echt van leer te genieten. Ik zeg alleen voor vandaag zal ik leven en van het leven proberen te genieten zonder drugs te gebruiken.